Grotten van Duizend-en-één-Nacht (Hotton) in Marche-en-Famenne (Provincie Namen - Ardennen)

De grotten van Hotton ofwel de grotten van Duizend-en-één-Nacht (Frans: les grottes de Mille et une Nuits) zijn grotten in Hotton in de Belgische provincie Luxemburg.

Tussen Durbuy en La Roche ligt dit juweel van de Belgische Ardennen. De Ourthe heeft hier geleidelijk zijn weg gebaand door de rotsen en een ondergrondse sprookjeswereld gevormd. In de Grotte des Mille et Une Nuits is het natuurspektakel overweldigend: verfijnde, wonderlijk gevormde stalactieten en golvende draperieën in zuiver wit, rood, helder oranje en zacht roze. In de Galerie de l’amitié wordt de kleurenpracht nog versterkt door de weerschijn in het heldere water. Even verder op een balkon dat 35 meter boven de afgrond hangt hoor je in de diepte een waterval denderen. De grotten van Hotton zijn de enige die integraal geklasseerd zijn als Patrimoine Naturel Exceptionnel de Wallonie en toegankelijk voor alle leeftijden.

Gedetailleerde info over de Grotten van Hotton
De grotten zijn ontstaan doordat regenwater infiltreerde in het kalksteenplateau en via een ondergrondse rivier uiteindelijk bij Hampteau terugkeerde naar het aardoppervlak in de loop van Ourthe. Ze is ontstaan door een langzame chemische oplossing van kalksteen (corrosie) en deels door slijting van het water met een beetje zand erin (erosie).

Tegenwoordig zijn er zo'n zes kilometer tunnels bekend tot een diepte van ongeveer 70 meter onder het plateau. In het laagste deel stroomt de ondergrondse rivier permanent. In de grot zijn er verschillende ruimtes met als grootste de grote galerij met maximaal 35 meter hoog, 10 meter breed en 200 meter lang.

De grotten werden in november 1958 in de media bekend en werden door diverse autoriteiten bezocht. In 1959 werd de toegang gesloten door de eigenaar van de steengroeve die bang was dat zijn activiteiten verstoord zouden worden. Door de topografische inventarisatie van de grot voor de sluiting was er bekend dat het bovenste gedeelte van het netwerk zeer dicht bij het aardoppervlak lag, buiten het eigendom van de steengroeve-eigenaar. Het was vanaf de buitenkant helaas niet mogelijk deze aan te wijzen van buitenaf.

In 1961 ging na een onvrijwillige heropening van de grot een team van moedige en vastberaden mensen naar de hoogstgelegen ruimte en groeven in het plafond door klei heen. Na uren van afmattend werk braken ze door en kwamen uit in het midden van de weilanden. Zo ontstond er een nieuwe toegang die door de eigenaar geopend werd voor het publiek vanaf 21 april 1962.