Het historische gedeelte van het stadhuis is feitelijk een samenvoeging van een aantal woonhuizen uit de 14e eeuw. In de periode 1554-1555 ontwerpt stadsbouwmeester Herman van Herengrave een nieuwe voorbouw voor deze huizen met een schepenhal en daarboven een zaal. Deze voorbouw heeft een zadeldak tussen trapgevels.
In de periode 1879-1882 werd het stadhuis gerestaureerd en de westzijde aangebouwd in dezelfde stijl door architect Cuypers.
Door oorlogshandelingen is het uitgebrand in 1944. De voor- en zijgevels bleven gespaard en werd vervolgens in 1947-1953 gerestaureerd door ingenieur Deur, die betrokken was bij meerdere restauraties tijdens de Wederopbouwperiode. Hierbij werd de westelijke aanbouw van Cuypers vervangen door een vleugel in moderne stijl. Daarnaast kreeg het stadhuis een bakstenen toren met ui-vormige bekroning. De spanten werden door houtgebrek niet van hout gemaakt, maar van beton, dat wel voorhanden was. Bij de herbouw in 1953 zijn tevens replica’s van de beelden op de gevel geplaatst.
