Basilica di Santo Spirito in Florence (Firenze) (Toscane)

De huidige kerk is gebouwd over de overblijfselen van een klooster van de Augustijnen uit de 13e eeuw dat door brand was verwoest. Filippo Brunelleschi kreeg in 1434 van een commissie de bouwopdracht. Pas na de dood van Brunelleschi in 1446 is het gebouw echter uitgevoerd door zijn leerlingen Antonio Manetti, Giovanni da Gaiole, en Salvi d'Andrea. Zij konden niet verhinderen dat het pure renaissanceontwerp van de architect daarbij aangetast werd.

Waar bij veel door Brunelleschi ontworpen gebouwen door (gedwongen) samenwerking met andere architecten of latere verbouwingen en toevoegingen veel van zijn oorspronkelijke ontwerpen verloren zijn gegaan (zoals bijvoorbeeld bij de Basilica San Lorenzo), is de Santo Spirito de kerk die het meest het architectonisch concept van ruimtewerking uit de vroege renaissance laat zien. de kerk wordt door velen daarom ook gezien als het meest authentieke werk van Brunelleschi.

Het grondplan van de kerk heeft de vorm van een Latijns kruis met drie beuken en een vlak plafond met rondom 38 zijkapellen. Deze zijn beschilderd door onder meer Domenico Ghirlandaio en Filippino Lippi. De lichte binnenruimte doet sterk denken aan de eerder door Brunelleschi gebouwde basilica San Lorenzo in Florence. Als verbindende maateenheid van het gebouw, dienen de kruising met koepelgewelf met zijden van 22 Florentijnse el. Het koor en de armen van de dwarsbeuk zijn allen van deze maat, en de middenbeuk van de kerk is precies vier keer deze lengte. Een vierde van de grootte van de kruising komt precies overeen met de breedte van één travee naar de zijbeuken, en de halve doorsnede met de breedte van de aangrenzende kapellen. In deze wiskundig berekende ruimte zijn het hoogaltaar en baldakijn van Giovanni Battista Caccini en Gherardo Silvani uit de barok enigszins storende elementen.