Waldeckpark in Maastricht (Limburg)

Het gebied waar thans het Waldeckpark ligt, is in de loop der eeuwen het toneel geweest van diverse belegeringen. Op 25 juni 1673 sneuvelde op deze plek Charles de Batz de Castelmore, beter bekend als D'Artagnan, een van de mousquetaires du roi, tijdens het Beleg van Maastricht (1673).
Het bastion Waldeck werd wellicht naar aanleiding van dit beleg van 1688-90 aangelegd ter versterking van de buitenwerken aan de zuidwestzijde van de stad. Opdrachtgever was de vestingingenieur Daniël Wolff baron van Dopff. Het bastion werd vernoemd naar diens beschermheer, George Frederik van Waldeck-Eisenberg, de militaire gouverneur van Maastricht (1679-92). Het bastion Waldeck is een gedetacheerd vestingwerk dat niet aan de hoofdwal was verbonden. Doordat dit gebied hoger gelegen was, was het niet mogelijk om gebruik te maken van 'natte' grachten. Van 1770-80 werd de buitenwand van de droge gracht versterkt met een contrescarp van gemetselde baksteen met op regelmatige afstanden mergelblokken in kettingverband.

Gedurende de ontmanteling van de vesting (vanaf 1867) werd het bastion gedeeltelijk afgebroken. In 1921 werd op het voormalige vestingwerk een uitbreiding van het stadspark gerealiseerd, naar een ontwerp van de Haarlemse tuinarchitect Leonard Springer. Het ontwerp van Springer was in romantische stijl met onder andere een rozenallee en daarin pasten de ruïneuze vestingwerken goed. Van 1967-68 werd het bastion Waldeck gerestaureerd. Langs de Cannerweg is nog een fragment van het lunet Drenthe uit 1776 bewaard gebleven. Het kanon uit 1810 dat er staat opgesteld werd in 1960 door de oud-ijzerhandelaar en miljonair H.E. Dotremont aan de stad schonk.