Golden Gate Park in Golden Gate Park en Land's End (San Francisco)

Het waren de San Franciscanen zelf die in 1860 eisten dat hun stad dezelfde voorzieningen zou hebben als andere grootsteden. Zoals New York wilden ze dan ook een groot stadspark om aan het drukke stadsleven te kunnen ontsnappen. Burgemeester H.P. Coon besloot een gebied dat bekend stond als ‘Outside Lands’ om te vormen tot park. Daarvoor nam hij ingenieur William Hammond Hall in de arm. De ingenieur had ervaring in het ontginnen van duinland en was de geknipte man voor de job. Een natuurlijk ogend landschapspark met voldoende wegen en wandelpaden was het resultaat. Al snel werd het park enorm populair, maar dat kon niet beletten dat als gevolg van een slecht beleid, het park bijna niet werd voltooid. Na enkele problemen en beschuldigingen van corruptie nam Hall ontslag en het park raakte in verval. Toen hem in 1890 gesmeekt werd terug te komen, stelde hij de Schot John McLaren aan als parkopzichter. Die had net als Hall het idee dat een park een natuurlijke omgeving moest zijn. Daarom plantte hij duizenden bomen en bloemen die hij zo uitkoos dat er op elk moment van het jaar wel iets in bloei staat. Op een of andere manier slaagde hij er ook in al die planten gezond en levendig te houden wat niet gemakkelijk is, gezien de zanderige bodem en het vochtige klimaat. Hoewel het park nog steeds de visie van Hall en McLaren uitademt, is er een blijvende toename van bebouwing in het park. Een voorbeeld is de voormalige California Midwinter Fair dat nu de populaire Music Concourse is.